جریان شناسی روشنفکری معاصر در ایران/ استاد حمید پارسانیا

🔹 منورالفکریِ متأثر از فضای غرب وقتی وارد ایران می شود که فرهنگ مذهبی و دینی در ایران حاکم بود و این در حالی بود که جنبه ضددینی بر فضای منورالفکری در غرب غلبه داشت.

🔹 در دهه ۲۰ که جریان روشنفکری وارد ایران می شود دین حضور فعال اجتماعی ندارد لذا جریان روشنفکری، در پوشش دین فعال نمی شود. اما در دوران انقلاب اسلامی به دلیل حاکمیت فرهنگ مذهبی و دینی، جریانات عمل کننده روشنفکری؛ یعنی جریان چپ مارکسیستی و جریان لیبرالیستی مجبور است در پوشش دین عمل کند.

🔷 عملکرد سیاسی معاصر روشنفکر حوزوی را در سه مقطع اصلی می توان دنبال کرد.

🔹 مقطع نخست، مربوط به دوران مشروطه است.
🔹 مقطع دوم، مقطع افول و رکود سیاسی روشنفکری حوزوی است.
🔹 مقطع سوم، مقطع انقلاب اسلامی ایران است. روشنفکری حوزوی در این مقطع ویژگی هایی دارد:

#اولا جایگاه تاریخی و موقعیت فرهنگی و مردمی خود را به نیکی تشخیص داد‌.

#ثانیا با طرح مسئله ولایت فقیه، ارتباط خود با مردم را از مدار افتا و تقلید به امت و امامت منتقل ساخت.

#ثالثا موضع سیاسی خود را از مقاومت منفی به فراتر از رقابت فعال، یعنی براندازی استبداد استعماری منورالفکری و تاسیس حکومت اسلامی ارتقا بخشید.

💠 #درسگفتارجریان‌شناسی‌روشنفکری
🔹 09 آذرماه 96

مطالعه روش در اقتصاد/ دکتر مسعود درخشان

در رویکرد جدید، »علمی بودن« دیگر به معنای »صحیح بودن« نیست و بحث از صحت و سقم تقریبا موضوعیت خود را از دست داده‌است. مراد از »ساینتفیک«بودن در این نگاه، »واقعیت داشتن« و »صحیح بودن« نیست؛ بلکه مراد این است که گزاره ساینتیقیک، گزاره‌ای است که »از اشتباه عقلایی پرهیز دارد«. بنابراین تلاش در این نگاه در راستای این است که به روش عقلایی از خطا پرهیز شود و پرهیز از خطا به روش عقلایی در این رویکرد به معنای صحیح بودن گزاره نیست..