خیلی دوست داشتم به برجام و سبک برخورد دولت یازدهم با غرب به عنوان یه استراتژی و تاکتیک نگاه کنم یعنی با این دید نگاه کنم که مثلا ما که فعلا به انرژی هسته ای نیاز آنچنانی نداریم لذا غرب رو مشغول همین مذاکرات کنیم تا از طرفی قطعنامه علیه ما صادر نشه از طرف دیگه یک سری از تحریم ها سر چیزهایی که فعلا نیاز نداریم برداشته بشن.. در کنار اینکه در کنار حواس پرتی غربی ها به چیزهای دیگه بپردازیم و فرصتی باشه تا در مسائل مهم تر مثل اقتصاد و پیشرفت علمی قدرت خودمون رو بیشتر کنیم..
اما متاسفانه وقتی میبینیم دولت عملا اقتصاد رو ورشکسته تر کرده و اختلاس و فساد اقتصادی منتسب به مسئولین بیشتر شده.. رانت خواری ها بیشتر شده.. رشد علمی کاهش یافته.. دروغ و جوسازی ها بیشتر شده.. از سوی دولتمردان خودباوری به تمسخر گرفته میشه.. متوسط سنی وزرای دولت 63 ساله.. به جوان و هوش ایرانی بیشتر از گذشته بها داده نمیشه.. آمریکا مثل یه بت شده.. در روابط خارجی انگار تنها کشوری که وجود داره آمریکاست و توجه نمیشه که هر کشوری به هر صورت به اندازه خودش از لحاظ حقوقی و .. ارزش خاص خودش رو داره.. دهها مورد دیگه عمیقا درک میکنم که هیچ استراتژی وجود نداره بلکه ضعفهای متعدد دولت در جوانب گوناگون نمود فزاینده ای پیدا کرده و داره وضع مردم و آنیده ما رو بیش از پیش نابود میکنه..
