أَرْوِی عَنِ الْعَالِمِ ع أَنَّهُ قَالَ طُوبَى لِمَنْ کَانَ صَمْتُهُ فِکْراً وَ نَظَرُهُ عَبَراً وَ وَسِعَهُ بَیْتُهُ وَ بَکَى عَلَى خَطِیئَتِهِ وَ سَلِمَ النَّاسُ مِنْ لِسَانِهِ وَ یَدِه
امام رضا علیه السلام:
خوشا به حال کسی که سکوتش آمیخته با تفکر و نگاهش توام با تدبر است و خانه اش وسیع است و بر گناهش اشک میریزد و مردم از دست و زبان او در امانند.
«الفقه المنسوب إلى الإمام الرضا علیه السلام، ص: 380«
