(رصدفکر: یکی از مشکلات کنونی جامعه علمی ما از جمله حوزه و دانشگاه ضعف فکری، مدیریتی و فرهنگی مسئولان و بزرگان آنها نسبت به نیازهای جامعه و علم آموزان است. در این نوشته نویسنده سعی کرده بدون اینکه وارد مقام داوری و قضاوت شود به بعضی از این ابعاد در حوزه علمیه اشاره کند.)
(منبع: مباحثات؛ رضا تاران)
محمدتقی اکبرنژاد با شعار تحول کتب درسی، عباس تبریزیان با ترویج طب اسلامی، صمصام‌الدین قوامی با طرح امامت و امارت، حسن میلانی در ضدیت با فلسفه و عرفان و… با رویکردهای انتقادی، هرکدام طیفی از طلبه‌های جوان حوزه علمیه قم را تحت تأثیر قرار داده و اتوریته و اقتدار نهاد مرجعیت را با چالش‌هایی مواجه کرده‌اند. هرچند اختلاف نظر بین طلاب و مراجع تقلید در تاریخ حوزه علمیه کم و بیش دیده می‌شود، اما هیچ‌گاه این‌گونه آشکار، گسترده و بعضا ساختارشکنانه نبوده است. این تنش‌ها می‌تواند نشان‌دهنده وجود شکاف‌هایی در رابطه طلبه‌های جوان و علمای رده بالا در حوزه علمیه است که بسترهای فعالیت را آماده می‌کند. البته فعالیت گروه‌ها و اندیشه‌های مختلف در فضای عمومی حوزه علمیه امری طبیعی است که موجب بالندگی خواهد بود سخن در تنش‌های ایجاد شده و رویکردهایی است که اقتدار مرجعیت را تضعیف می‌کند.
