(رصدفکر: یکی دو روز پیش در بعضی رسانه ها خبری منتشر شد که خیلی به نظرم هشدار دهنده میرسید البته دقیقا نمیدونم که این خبر چند درصد مطابق توافقنامه هست اما چون به بیان یه طرح زیرکانه میپرداخت گفتم بد نیست این خبر رو بذارم. دوستان اگه نظری در این باره داشتید حتما بذارید.)
در کنفرانس خبری سخنگوی کاخ سفید، خبرنگاری از جاش ارنست درباره ضمانت اجرایی این توافق و اینکه آیا ایران می‌تواند زیر تعهدات خود بزند پرسید اگر ایران حاضر به صدور اجازه بازرسی از مراکز نظامی نشود، در حالی که توافق هنوز اجرا نشده، شکست خواهد خورد. پس چطور شما معتقدید که مکانیزم توافق ضمانت اجرایی داشته و موثر خواهد بود!؟
جاش ارنست در پاسخ به این خبرنگار، ضمانت اجرای توافق را نه مصوبات شورای امنیت و ساز و کارهای حقوقی، بلکه داشته‌های از دست داده ایران پس از اجرای توافق دانست که از سویی پیش‌شرط کاهش تحریم‌هاست و از سوی دیگر موجب می‌شود ایران دیگر پس از اجرای توافق نتواند همچون قبل پای میز مذاکره نشسته و چانه‌زنی کند.
ارنست در این‌باره می‌گوید:
در ساز و کار در نظر گرفته شده، ما زمانی تحریم‌ها را کاهش می‌دهیم که ایران همه اقدامات خود را انجام دهد (اعمال محدودیت‌های گسترده در برنامه هسته‌ای). بنابراین حتی اگر ایران اجازه بازرسی را هم صادر نکند، در آن زمان ایران به خانه اول یعنی روز آغاز مذاکرات باز خواهد گشت، و باید دوباره برای مذاکره تلاش کند اما در شرایطی که دیگر 98 درصد ذخایر خود را از دست داده، اراک را بازطراحی کرده و سانتریفیوژهای خود را نیز برچیده است.
در واقع اگر ایران بخواهد اجازه بازرسی ندهد، دیگر امتیازهای قبلی برای مذاکره بعدی را نخواهد داشت. شاید اکنون و پس از آنکه دولت با اصرار خود، توافقی را که متضمن خطوط قرمز ترسیم شده از سوی رهبر انقلاب نیست، برای بررسی به کشور آورده است، با بررسی این سخنان مسئولین آمریکایی، بتوان به حکمت ترسیم خطوط قرمز مذکور از سوی رهبر انقلاب پی برد، که ترسیم این خطوط علتی جز تامین حداکثری منافع ملت ایران نداشته است. چرا که رهبر انقلاب در بحبوحه مذاکرات لوزان و در اعلام مواضع خود در قبل و بعد از توافق صورت گرفته در آن مذاکرات، به صراحت اعلام کردند، مذاکره‌کنندگان باید توافقی را بپذیرند که در آن انجام تعهدات طرف مقابل منوط به اجرای تعهدات ایران نبوده باشد و این دو به صورت همزمان و متناظر اجرایی شود.
ایشان چند روز قبل از حضور مذاکره‌کنندگان در دور نهایی مذاکرات فرمودند: در این جزئیات مذاکرات - که خیلی هم این چند ماه آینده مهم است- اتفاقی که باید بیفتد این است که تحریم‌ها به طور کامل و یکجا بایستی لغو بشود. تحریم‌ها بایستی - اگر چنانچه حالا خدای متعال مقدر فرموده بود و توانستند به یک توافقی برسند- در همان روز توافق به طور کامل لغو بشود؛ این باید اتفاق بیفتد.
اما اکنون و با خلق عباراتی چون روز توافق، روز اجرا و روز عملیات که عملا زمینه‌سازی برای دور زدن این خط قرمز مهم و تامین‌کننده منافع ملی است، ایران ابتدا داشته‌های خود را نابود می‌کند یا به خارج می‌فرستد و بعد در صف تایید آژانس می‌نشیند، تا پس از آن اگر طرف مقابل خواست تعهداتش را انجام دهد و گرنه ایران به خانه اول بازگشته است، البته با این تفاوت که دیگر داشته‌ای ندارد که بخواهد بر سر آن مذاکره کند.
